Η ΜΑΓΙΚΗ ΛΕΞΗ... (ποίημα από ανέκδοτη ποιητική συλλογή μου-Απρίλιος 2002)

ΜΕΣ'ΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ,
ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΑΠ' ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΟ ΦΩΣ,
ΛΕΣ ΜΙΑ ΚΑΚΙΑ ΝΕΡΑΙΔΑ,
ΧΡΗΣΜΟ ΚΑΤΑΡΑΣ,ΠΡΙΝ ΓΕΝΝΗΘΩ
ΜΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΕ...
ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΝΕΡΑ ΚΟΛΥΜΠΟΥΣΑ
ΜΕΣΑ Σ'ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΝΙΓΟΜΟΥΝΑ.....
ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΥ,ΧΡΥΣΑ,
ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΠ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ...
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ,
ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΑΠ ΤΑ ΦΥΚΙΑ,
ΠΟΥ ΜΕ ΧΑΙΔΕΥΑΝ ΣΤΟΡΓΙΚΑ.....
ΤΟ ΣΩΜΑ,
ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΓΟΡΓΟΝΑ,
ΑΠ Τ'ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ.....
ΤΟ ΥΓΡΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ, ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΑΠΛΩΜΕΝΟ,
ΥΠΟΚΛΙΝΟΤΑΝ ΠΑΝΤΑ,
ΟΤΑΝ ΕΒΓΑΙΝΑ ΑΠ ΤΗΝ ΚΡΥΠΤΗ ΜΟΥ.....
ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ,
ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ.....
Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ,ΕΙΧΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ...
ΚΙ ΟΜΩΣ,
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΙΠΟΤΑ......
ΚΑΤΙ ΕΝΟΙΩΘΕ ΠΑΝΤΑ,
ΒΑΘΕΙΑ ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟ,
ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΜΙΖΕ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ.....
ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ,ΠΟΤΕ ΕΙΧΕ ΓΕΝΝΗΘΕΙ..
ΠΡΙΝ ΜΕΡΕΣ,ΜΗΝΕΣ,ΑΙΩΝΕΣ......
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ,ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΕ....
ΚΑΤΙ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ,ΝΑ ΝΟΙΩΘΕΙ,
ΣΑΝ ΝΑ ΥΠΗΡΧΕ,
ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΣΤΟ ΥΓΡΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ.....
ΕΙΧΕ ΨΥΧΗ,
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΤΑΝ....
ΕΙΧΕ ΚΑΡΔΙΑ,
ΑΛΛΑ,ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ,ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΑΓΑΠΗ....
ΑΓΑΠΟΥΣΕ,
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ,ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΕΙ.....
ΛΑΤΡΕΥΕ,
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ,ΤΗ ΛΕΞΗ ΛΑΤΡΕΙΑ....
ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΕΝΑ ΑΠΕΙΡΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ,
ΚΙ ΟΜΩΣ,ΗΤΑΝ ΜΟΝΗ....
ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΑΠ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ,
ΦΙΛΩΝΤΑΣ ΤΟ ΥΓΡΟ ΚΕΛΙ ΤΗΣ,
ΚΟΥΡΝΙΑΖΕ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ,
ΣΤΗ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΣΠΗΛΙΑ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ,
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΒΟΤΣΑΛΟ,
ΜΙΑ ΑΧΙΒΑΔΑ,
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ,ΑΣΠΡΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ,
ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΣ ΠΕΙ ΤΗ ΜΑΓΙΚΗ ΛΕΞΗ,
ΚΑΙ ΝΑ ΛΥΘΟΥΝ ΤΑ ΜΑΓΙΑ.......
Σ' ΑΓΑΠΩ.......