ΜΗΝ ΦΥΓΕΙΣ-Ανέκδοτο ποίημα Ιούνη 2010

ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ.....
ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΣ.....
ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΑΓΩΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ....
ΜΗΝ ΜΟΥ ΑΦΑΙΡΕΙΣ,
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ....
ΜΕ ΠΡΟΔΙΔΕΙ Η ΜΝΗΜΗ....
ΕΠΙΑΣΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ,
ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ ΣΤΗ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΗ ΣΟΥ ΑΥΛΗ....
ΚΟΥΡΝΙΑΣΜΕΝΟ,
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΝΑ ΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ......
ΜΟΥΔΙΑΣΕ Η ΛΥΓΑΡΙΑ ,
ΠΟΥΧΕ ΣΚΕΠΑΣΕΙ ΤΗ ΡΗΜΑΓΜΕΝΗ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ....
ΚΡΑΤΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ,
ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕΣ.....
ΜΙΑ ΑΦΙΕΡΩΣΗ.....
ΘΑΜΑΙ ΕΔΩ,ΠΑΝΤΑ.....
ΤΟΤΕ,ΠΟΥ ΕΛΕΓΑ,ΘΑ ΦΥΓΩ....
Ο ΧΡΟΝΟΣ,ΜΕΤΡΑ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ.....
ΠΟΝΑΣ....
ΤΟ ΞΕΡΩ.....
ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΚΑΠΟΤΕ, Φ Ε Υ Γ Ω....
ΔΕΝ ΞΕΡΩ,ΑΝ ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΣΑ....
ΤΟΝΟΙΩΘΑ....
ΩΡΑ ΤΩΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ...
ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΣΟΥ....
ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΟΥ....
ΣΕ ΡΩΤΗΣΑ ΚΑΠΟΤΕ, Π Ο Υ ΕΙΣΑΙ........
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ....
ΜΟΝΑΧΑ,ΑΚΟΥΜΠΗΣΕΣ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ,
ΕΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ......
ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΑ ΔΕΙΛΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΜΠΗΣΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΧΕΡΙ....
ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ,
ΦΛΟΓΙΣΕ ΤΑ ΜΥΡΩΜΕΝΑ ΣΟΥ ΒΛΕΦΑΡΑ.....
ΤΟ ΣΚΟΥΠΙΣΑ ΜΕ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ,
ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΔΡΟΣΙΣΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ....
ΔΑΝΕΙΣΤΗΚΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΑΣΗ ΦΥΓΗΣ....
ΠΑΝΤΑ,ΜΕ ΚΑΘΟΡΙΖΕ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ.....
ΤΟΥΤΕΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ,
ΘΑΡΡΩ,ΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ.....
ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΤΕ,ΚΑΤΙ Γ Ν Ω Σ Τ Ο.....
ΔΥΟ ΣΚΙΕΣ ΑΡΡΗΚΤΑ ΔΕΜΕΝΕΣ....
ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ....
ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΣ....
ΜΙΑ ΣΚΙΑ,ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ.....
ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΒΟΥΗ ΜΟΝΑΞΙΑ,
ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΕΡΙΤΡΙΓΥΡΙΖΕΙ,
ΑΚΟΥΜΠΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΠΡΟΣΜΟΝΗ,
ΠΟΥ ΘΑΡΡΕΙ,
ΟΤΙ ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ......
ΛΕΣ,ΟΤΙ ΠΟΝΑΣ....
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΟΝΑΣ,
ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ,
ΤΗ ΧΑΡΙΣΕΣ ΚΑΠΟΤΕ ΣΕ ΜΕΝΑ.....
ΘΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ....
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ....
ΜΟΥ ΔΑΝΕΙΣΕΣ ΚΑΠΟΤΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ,
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ,ΗΤΑΝ ΣΑΠΙΑ......
ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ....
ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΣ....
ΜΙΑ ΣΚΙΑ,ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΝΑ ΠΑΕΙ.....
ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙ ΜΟΝΟ,
ΚΙ ΕΡΩΤΕΥΕΤΑΙ ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΣΚΙΑΣ,
ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ...
ΓΕΙΡΕ ΠΑΝΩ ΤΗΣ....
ΑΣΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.....
ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΤΗΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΛΑΦΡΟ ΙΣΚΙΟ ΣΟΥ.....
ΘΑ ΧΑΘΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ,
ΑΝ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ,ΑΟΡΑΤΑ ΒΗΜΑΤΑ......
ΤΟ ΛΥΚΑΥΓΕΣ,ΣΑΣ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ.....
ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ.....
Μ Η Ν Φ Υ Γ Ε Ι Σ ........