ANTIO.....

ΣΕ ΣΕΝΑ,ΠΟΥ ΕΦΥΓΕΣ......
ΜΕ Τ'ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ....
ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΙΠΕΣ.....
ΜΑ ΠΑΝΤΑ,ΣΕ ΕΙΧΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ......
ΚΑΙ ΠΟΝΟΥΣΑ......ΔΕΝ ΣΕ ΧΟΡΤΑΣΑ....
ΣΕ ΣΤΕΡΗΣΑΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ........
ΚΑΙ Σ'ΕΤΡΩΓΕ ΚΡΥΦΑ ΤΟ ΜΑΡΑΖΙ......
ΞΕΡΩ,ΟΤΙ ΜΕ ΛΑΤΡΕΨΕΣ......
ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ,ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΔΕΙΞΕΙΣ.....
Η ΖΩΗ,ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕ....
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ,ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΑΝ.....
ΚΛΑΙΩ ΒΟΥΒΑ,
ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΕΡΕΨΑΝ.....
ΚΛΑΙΩ,ΟΧΙ,ΓΙΑΤΙ ΕΦΥΓΕΣ ΤΩΡΑ.....
ΚΛΑΙΩ,ΓΙΑΤΙ ΥΠΗΡΧΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΕΙΧΑ.......
ΕΦΥΓΕΣ.....
ΚΑΝΕΙΣ,ΔΕΝ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ....
ΤΟΜΑΘΑ ΞΑΦΝΙΚΑ.....
ΑΡΓΑ.....
ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ,
ΝΑ ΣΟΥ ΚΡΑΤΩ ΤΟ ΧΕΡΙ,
ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΣΤΕΡΗΘΗΚΑ.....
ΝΑ ΣΚΟΥΠΙΣΩ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΜΟΥ ΧΕΡΙΑ.....
.ΞΕΡΩ,ΟΤΙ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ,
ΚΟΙΤΑΓΕΣ ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ,
ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΑΚΙ......
ΜΕ ΚΑΜΑΡΩΝΕΣ.....
ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ......
ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΚΑΥΜΟΣ.....
ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ......
ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ.....
ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕ ΤΟ ΧΑΔΙ ΣΟΥ.....
Η ΣΤΟΡΓΗ ΣΟΥ.....
ΕΝΑ ΚΕΝΟ,ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.....
ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΠΟΤΕ......
ΗΘΕΛΑ ΝΑΞΕΡΑ,ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ,ΟΤΑΝ ΕΦΕΥΓΕΣ.....
ΜΕ ΓΥΡΕΥΕΣ.....
ΗΜΟΥΝΑ,''ΤΟ ΝΕΡΑΙΔΑΚΙ'' ΣΟΥ,
ΟΠΩΣ Μ'ΕΛΕΓΕΣ ΜΙΚΡΟΥΛΑ......
ΗΜΟΥΝΑ,'' Η ΜΕΤΑΞΟΥΛΑ ΣΟΥ'',''
ΤΟ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΣΟΥ ΜΕ ΤΑ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΤΑΞΑΝΘΑ ΜΑΛΛΙΑ,
ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΝΑ ΜΑΤΑΚΙΑ''.......
Η ΖΩΗ, ΦΕΡΘΗΚΕ ΣΚΛΗΡΑ....
ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ,
ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ......
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ...
ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΣΟΥ......
Ο ΚΑΥΜΟΣ ΣΟΥ.....
ΕΦΥΓΕΣ.....
ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ,
ΚΑΙ ΞΕΡΩ,ΟΤΙ ΚΛΑΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ......
ΠΑΝΤΑ,ΕΚΛΑΙΓΕΣ ΚΡΥΦΑ.....
ΠΑΝΤΑ,ΕΚΛΑΙΓΑ ΚΡΥΦΑ......
.ΕΙΜΑΣΤΑΝ,ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ.....
.ΔΕΝ BΓΑΖΑΜΕ ΠΟΤΕ,ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΣ,ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ.......
Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ,ΑΣ ΓΑΛΗΝΕΥΣΕΙ ΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ......
ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ........
ΜΗΝ Μ'ΑΦΗΣΕΙΣ ΠΙΑ ΜΟΝΗ......
ΝΑΡΧΕΣΑΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ......
ΝΑ ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙΣ.......
ΝΑ ΜΕ ΦΥΛΑΣ,ΤΑ ΕΡΗΜΑ ΒΡΑΔΥΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΜΟΥ.....
ΜΗΝ ΜΟΥ ΤΟ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟ.......
Σ''ΑΓΑΠΑΩ ΠΑΤΕΡΟΥΛΗ ...............
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

Η ΜΑΓΙΚΗ ΛΕΞΗ... (ποίημα από ανέκδοτη ποιητική συλλογή μου-Απρίλιος 2002)

ΜΕΣ'ΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ,
ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΑΠ' ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΟ ΦΩΣ,
ΛΕΣ ΜΙΑ ΚΑΚΙΑ ΝΕΡΑΙΔΑ,
ΧΡΗΣΜΟ ΚΑΤΑΡΑΣ,ΠΡΙΝ ΓΕΝΝΗΘΩ
ΜΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΕ...
ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΝΕΡΑ ΚΟΛΥΜΠΟΥΣΑ
ΜΕΣΑ Σ'ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΝΙΓΟΜΟΥΝΑ.....
ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΥ,ΧΡΥΣΑ,
ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΠ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ...
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ,
ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΑΠ ΤΑ ΦΥΚΙΑ,
ΠΟΥ ΜΕ ΧΑΙΔΕΥΑΝ ΣΤΟΡΓΙΚΑ.....
ΤΟ ΣΩΜΑ,
ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΓΟΡΓΟΝΑ,
ΑΠ Τ'ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ.....
ΤΟ ΥΓΡΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ, ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΑΠΛΩΜΕΝΟ,
ΥΠΟΚΛΙΝΟΤΑΝ ΠΑΝΤΑ,
ΟΤΑΝ ΕΒΓΑΙΝΑ ΑΠ ΤΗΝ ΚΡΥΠΤΗ ΜΟΥ.....
ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ,
ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ.....
Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ,ΕΙΧΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ...
ΚΙ ΟΜΩΣ,
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΙΠΟΤΑ......
ΚΑΤΙ ΕΝΟΙΩΘΕ ΠΑΝΤΑ,
ΒΑΘΕΙΑ ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟ,
ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΜΙΖΕ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ.....
ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ,ΠΟΤΕ ΕΙΧΕ ΓΕΝΝΗΘΕΙ..
ΠΡΙΝ ΜΕΡΕΣ,ΜΗΝΕΣ,ΑΙΩΝΕΣ......
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ,ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΕ....
ΚΑΤΙ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ,ΝΑ ΝΟΙΩΘΕΙ,
ΣΑΝ ΝΑ ΥΠΗΡΧΕ,
ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΣΤΟ ΥΓΡΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ.....
ΕΙΧΕ ΨΥΧΗ,
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΤΑΝ....
ΕΙΧΕ ΚΑΡΔΙΑ,
ΑΛΛΑ,ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ,ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΑΓΑΠΗ....
ΑΓΑΠΟΥΣΕ,
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ,ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΕΙ.....
ΛΑΤΡΕΥΕ,
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ,ΤΗ ΛΕΞΗ ΛΑΤΡΕΙΑ....
ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΕΝΑ ΑΠΕΙΡΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ,
ΚΙ ΟΜΩΣ,ΗΤΑΝ ΜΟΝΗ....
ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΑΠ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ,
ΦΙΛΩΝΤΑΣ ΤΟ ΥΓΡΟ ΚΕΛΙ ΤΗΣ,
ΚΟΥΡΝΙΑΖΕ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ,
ΣΤΗ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΣΠΗΛΙΑ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ,
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΒΟΤΣΑΛΟ,
ΜΙΑ ΑΧΙΒΑΔΑ,
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ,ΑΣΠΡΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ,
ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΣ ΠΕΙ ΤΗ ΜΑΓΙΚΗ ΛΕΞΗ,
ΚΑΙ ΝΑ ΛΥΘΟΥΝ ΤΑ ΜΑΓΙΑ.......
Σ' ΑΓΑΠΩ.......

ΕΦΕΥΓΑ ΕΓΩ-ποιημα από ανέκδοτη ποιητική μου συλλογή-17 Απρ 2010

ΔΕΝ ΧΩΡΑΜΕ ΟΛΟΙ,Σ'ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΩΝΙΑ...
ΚΑΠΟΙΟΣ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΙΠΕΙ.....
ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ...
ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ,
ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΟΝΟ,ΕΝΑ ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΟ.
ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΜΟΥ.....
ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ,ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΙΠΩ....ΔΕΝ ΜΕ ΠΡΟΣΕΞΕΣ...
ΓΕΜΙΖΑ ΤΟ ΧΩΡΟ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΜΕ ΓΙΑΣΕΜΙΑ ΑΓΑΠΗΣ...
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΑ ΜΥΡΙΣΕΣ...
ΗΘΕΛΕΣ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ,ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ..
ΔΕΝ Σ'ΑΡΕΣΑΝ ΠΟΤΕ ΟΙ ΜΥΡΩΔΙΕΣ...
ΖΗΤΟΥΣΕΣ Τ'ΑΡΩΜΑ ,ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ Η ΒΡΟΧΗ...
ΚΑΘΕ ΣΤΑΛΑ,ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΠ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ...
ΤΗ ΖΗΛΕΥΑ...
ΕΝΩΝΟΣΟΥΝΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ,Σ'ΕΡΩΤΙΚΟ ΣΥΝΤΑΙΡΙΑΣΜΑ....
ΔΕΝ Μ ΑΓΑΠΗΣΕΣ....
ΜΕ ΠΟΘΗΣΕΣ,ΣΑΝ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ....
ΕΛΕΓΕΣ,ΟΤΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ.....
ΦΟΒΟΜΟΥΝΑ...
ΚΙ ΕΦΕΥΓΑ ΕΓΩ....
ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ..
ΗΞΕΡΑ ΠΑΝΤΑ,ΟΤΙ ΔΕΝ Σ'ΕΧΩ...
ΚΙ ΑΣ ΓΕΜΙΖΕΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ,
ΜΕ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥ....
ΜΙΑ ΛΙΜΝΗ,Σ'ΕΚΛΕΒΕ ΠΑΝΤΑ..
ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΟΥΣΕΣ ΑΙΩΝΕΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ...
ΚΙ ΕΓΩ,ΕΨΑΧΝΑ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ ΣΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΗΣ,
ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ,ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ....
ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ...
ΕΝΑ ΜΑΚΡΙΝΟ ΦΙΛΙ,ΑΠΟ Τ ' ΑΛΙΚΑ ΧΕΙΛΗ ,
ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΙΚΑ ΜΟΥ....
ΠΝΙΓΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ,ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ,
ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ Σ'ΕΠΑΙΡΝΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ.... ! ! ! ! !.